مدرسه فمینیستی: مانع اصلی دستیابی زنان به حقوق انسانی خود، فرهنگ مردسالار جامعه است که مذهب نقش محوری در آن دارد. اما همین مذهب هم هست که توان تحرک توده ها و نهادی کردن یک نظر اصلاحی در جامعه را دارد. حق رای دادن زنان، استفاده از وسایل پیشگری از بارداری، اجازه تحصیل دختران، نمونه هایی چند بر این ادعا هستند.
تا پیش از انقلاب، مذهب و سخنگویان مذهب، منتقدین بدون مسئولیت بودند. پس از انقلاب است که اینان در مقابل انتقادات خود ناگزیر می شوند راه حلی برای نیازها و مشکلات و خواسته های زنان نیز ارائه دهند. و از آن جا که ارزش های پیشرو، کارا و مناسب زمان در قلمرو دانش زنان مبارز و تحصیلکرده و آگاه به مسایل جهان هستند، لذا متولیان دین که حال قدرت سیاسی را نیز در دست دارند راهی جز شنیدن این نظرات و تن دادن به آنها ندارند. برخوردهای خشن و سخت گیرانه آنان به زنان اتفاقا حاصل همین احساس ضعف و بی حاصل دیدن مقاومت هاست.
از این روی این هنر زنان پیشرو و مترقی است که با درک این شرایط به استفاده بهینه از شرایط حاکم بپردازند و به جای برخوردار از بالا و خصمانه، راه توجیه و واقع گرایی را برگزینند. و از خاطر نبرند که حریفان نیز بر حقانیت نظر خود اعتقاد راسخ دارند.
کلام آخر همین رودرویی مستقیم با باورها و خشونت و سرکوب حاصل از آن فرصتی بی نظیر و تاریخی را فراهم آورده که زنان مبارز، ارزش های پیشرفته خود را تا دورترین نقاط و عمیق ترین لایه های اجتماعی نفوذ دهند و این مهم ممکن نمی شود مگر با فهم حریفان و کسب همدلی آنان و پذیرش آن که برای دستیابی به چشمه حیات باید به عمق ظلمات سفر کرد.
مبارزات زنان پیشرو ایران چنان پخته و واقع گرا و ثمربخش بوده است که نه تنها حسرتی شده برای تلاشگران سیاسی و اجتماعی مردان که افتخاری شده است جهانی برای جامعه ایران و الگویی شده است برای زنان بسیاری از جوامع مردسالار به ویزه زنان کشورهای همسایه.
+ There are no comments
Add yours