حتی جمع آوری امضا را جرم دانستند / گفتگو با منصوره شجاعی در مورد کارنامه احمدی نژاد

13 خرداد 1388

روز آنلاین (امید معماریان): منصوره شجاعی از فعالان حوزه زنان و از اعضای ائتلاف همگرایی زنان برای ریاست جمهوری در گفت وگو با روز به بررسی کارنامه دولت احمدی نژاد در حوزه زنان و مسائل آنها پرداخته است.

وی در پاسخ به این سوال که چه نمره ای به دولت نهم می دهد، می گوید: عملکرد افراد نمره هایشان را می سازد. کسانی که عملکرد آقای احمدی نژاد را می بینن می توانند تشخیص دهند ایشان در چه محدوده ای از نمره قراردارند. هر چه قدر دولت چهارسال گذشته فشار را بر زنان بیشتر کرده است، زنان روش های خاص خودشان را برای مبارزه بیشتر آموخته اند.

این فعال زنان تاکید می کند: این چهار سال، سالهای فراگیری سخن گفتن در زمانی که تنگنا وکنترل بیشتر است، بوده است. این چهارسال آزمودن راه های مختلف برای ارتباط با توده های مختلف مردم بود. هر چه قدر حکومت در این چهار سال فشار را بر زنان بیشتر کرد، جنبش زنان توانست تجربه های جدیدتری پیدا کند تا خود را در این زمان سرپا نگهدارد و سعی کند مطالبات خود را دنبال وپی بگیرد. هر چند که فشارها و دستگیری های وکنترل ها بر این حرکت تاثیر گذاشت اما در نگاه انداختن به درون خودش تاثیر مثبت گذاشت.

وی در توضیح شاخصه مهم رفتار دولت نهم در مواجهه با زنان اظهار می دارد: رویکردهای امنیتی اطلاعاتی و فشارهایی که روی فعالان زنان داشتند، مهمترین شاخصه چهارسال گذشته بود. حتی جمع آوری امضا که به نظر من مدنی ترین رفتار یک جنبش می تواند باشد تحمل نشد. انگار که شما بخواهید برای خرابی پل عابر پیاده تان امضا جمع کنید و بروید به شهرداری منطقه بگویید که پل را درست کند. این مثال را در یک مقیاس بزرگتر حقوقی ببرید و ببینید وقتی که یک تبعیضی روا می شود واز افرادی که این تبعیض به صورت یکسان بر آن آنها روا شده می خواهید وضعیت را تغییر دهند کارمشابهی انجام دهند. این یک حرکت کاملا مدنی است که تحمل نشد. این اقدام به هیچ وجه در هیچ قانونی جرم محسوب نمی شود. اما اینها این را به عنوان جرم نگاه کردند و با کنترل و فشار و برخوردهایی که با دوستان ما داشتند تا حدودی موجب کندی روند این ماجرا شدند. این کندی و فشار درست است که تا حدودی جلوی پیشرفت آن را گرفت اما از درون موجب نقد کردن و بهبود وضعیت ساختار وسازمانی این حرکت شد.

عضو همگرایی زنان برای انتخابات در توضیح اهداف این ائتلاف می افزاید: از ابتدای شروع همگرایی – که جلسات آن از هشتم مارس آغازشد اما آغاز به کار وانتشار بیانیه اش در اردیبهشت ماه بود- بحث های خیلی زیادی مطرح شد برای اینکه این اپتلاف چه اهدافی را دنبال کند؟‌ اولویتی که همگرایی برای اهداف خود در نظر گرفته است رساندن صدای مطالبات زنان از طیف های مختلف است. آن هم در مقطعی که جامعه حساس است و نیروهای اجتماعی بسیج شده اند وگوش ها مترصد شنیدن پیام های جدید است. شما می دانید که لایحه پیوستن ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان در زمان دولت آقای خاتمی به مجلس برده و درآنجا در بن بست شورای نگهبان و تشخیص مصلحت نظام مانده بود. حالا این موضوع می بایستی در فضای انتخابات مطرح می شد. بنابراین در این فرصت همگرایی زنان برای انتخابات سعی می کند مطالبات اصلی را که به صورت یک برنامه مطرح می شود با مردم در میان بگذارد.

شجاعی با اشاره به موضوع کنوانسیون رفع تبعیض از زنان می گوید: همگرایی زنان با مطرح کردن خواست پیوستن به کنوانسیون مجددا این مساله رابر سرزبانها آورد واز تریبون هایی که ایجاد شده بود این موضوع را مطرح کرد. به علاوه موادی که در آن تبعیض به رسمیت شناخته می شود هم مورد توجه قرارگرفت. این بحث شده بود که اگر در این فضا بتوانیم این مطالبات را مطرح کنیم تا حدی رسانه های عمومی را در اختیار خواهیم داشت. در فضایی که بحث خودی وغیرخودی از سوی کسانی که تریبون ها را از آن خودشان می دانند مخدوش می شود ما می توانستیم مساپل زنان را مطرح کنیم. برای یک جنبش خیلی مهم است که مطالباتش از همه عرصه ها عمومی وتریبون های رسمی وغیر رسمی مطرح شود. ما تریبون های غیررسمی خودمان را داشتیم. ما میادین، خیابان ها، سمینارهای کوچک خودمان را داشتیم. اما می خواستیم صدا به نقاط دورتر برسد. خیلی مهم است که هر کدام از این کاندیداها موضوع کنوانسیون را مطرح کنند و بدانند اصلاکنوانسیون چیست واصلا برایشان سوال ایجاد شود. این یک حرکت ترویجی و اموزش غیرمستقیم به توده های مردم است.

این فعال حوزه زنان در تبیین این همگرایی تصریح می کند: درواقع دو حرکت موازی پیش می رود. یک حرکت را کمیته مردمی با ارتباطش با رسانه ها و مردم انجام می دهد. و یک حرکت هم بیان شدن خواست ها از طریق بلندگوهای ستادهای انتخاباتی است. اینکه چقدر آقایان کاندیداها به این قضیه تن می دهند یک موضوع دیگر است. همگرایی بلافاصله بعد از رد صلاحیت کاندیداهای زن این تصمیم را به چالش کشید وبیانیه شماره دوم خود را صادر کرد. دراین بیانیه خطاب به کاندیداهایی که کنوانسیون و حتی شعار تغییر قانون اساسی را جز و شعارهای انتخاباتی شان گذاشته بودند این بود که اگر شما واقعا معتقد هستید مدافع حقوق زنان هستید اینجا می بایست شعارشما محک بخورد. اینجاست که باید با اعلام موضع در برابر کسانی که زنان را ردصلاحیت کرده اند به شعارهای خود عمل کنید.

وی در خاتمه یادآور می شود: به نظرم این ها اتفاقات مثبتی است که درحال رخ دادن است. تغییر قوانین تبعیض آمیز در قانون اساسی الان از زبان کاندیداها مطرح می شود و اینکه چه مقدار به عمل برسد تنها با اهرم حضور مردم است که می توان امید به تحقق آن داشت. این برنامه و ترویج و کارگاه های آموزشی که همگرایی درخصوص کنوانسیون برگزار می شود- به منظور آشنایی مردم با این مفاهیم-همه در یک راستاست. اینها حرکتهایی ترویجی است و دو سو دارند یک سو مردم را نشانه می گیرد و یک سو مسوولین و تصمیم گیران را. این موضوع در اپتلاف های مختلف رخ داده است. درائتلافی که برای لایحه خانواده داشتیم و نیز در کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین زنان نیز که به اشکال مختلف تکرار شده است. این ائتلاف و ائتلاف علیه لایحه خانواده جزو ائتلاف های کوتاه مدت است که می تواند بحث مطالبات زنان را با مسوولین وقانون گذاران به صورت مستقیم مطرح کند.