دو میلیون امضاء برای ایرانی برابر / محمد شوراب

23 اردیبهشت 1387

این روز ها، در رسانه ها و حتی از مردم، نام کمپین یک ملیون امضاء را زیاد می شنوم، اما نه برای تغییر قوانین تبعیض آمیز، بلکه برای خلیج فارسی که همیشه فارس بوده و خواهد ماند. با این وجود، بسیار خوشحال هستم که حرکت زنان و مردانی که خواستار حقوق برابر هستند، آن قدر بر گفتمان دیگر گروه های جامعه تاثیر گذار بوده که حتی آنهایی که جمع آوری امضا را برای تغییر به باد استهزا می گرفتند، خود پرچمدار این حرکت برای اعتراض به کوگول شده اند.

گمان می برم خلیج فارس یا هر چیزی از تاریخ این مرز پرگهر و هویت ملی ما نه تنها منافاتی با تلاش برای تغییر قوانین تبعیض آمیز ندارد، بلکه در هم گره خورده است. اگر ذره ای دل در گرو این آب و خاک داشته باشیم، به راحتی درک خواهیم کرد که جمع آوری یک ملیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض آمیز حرکتی در راستای هویت ملی ماست، زیرا برای زنان و مردان ایران تلاش می کنیم. کمپینِ حقوق برابر هویت من است، همانگونه که 2500 سال تاریخ برایم هویت ایجاد می کند.

اما متاسفانه، گروهی که فریاد ایران دوستی شان، تنها گوش خودشان را کر کرده، با تکیه بر تفکر مردسالارانه سنتی و نگاه کردن به مقاطع خاصی از تاریخ، برابری حقوق زن و مرد را در تاریخ و هویت ایران و ایرانی منکر می شوند. و با کوبیدن بر این طبل چنان رفتار می کنند که انگار در طول تاریخ ایران زمین، هیچگاه زنی وجود نداشته که از برابری حرف بزند.

گروهی دیگر (که بی شباهت با گروه اول نیستند)، اگرچه در ظاهر برابری زن و مرد را به رسمیت می شناسند، اما تلاش برای رسیدن به این برابری را در شرایط فعلی بی فایده می دانند. آنها اعتقاد دارند که به یاری اهورا مزدا، سرانجام فرزندان کوروش به تخت سلطنت باز می گردند؛ و آن زمان است که همه ی مشکلات ایران (از جمله تبعیض علیه زنان) خود به خود حل خواهد شد. تناقض در رفتار این گروه اینجاست که سوار بر موج یک ملیون امضاء برای تغییر نام خلیج فارس در گوگل می شوند و منتظر به تخت نشستن فرزندان کوروش برای اعتلای ایران نمی مانند، اما حاضر نیستند برای حقوق زنان قدمی بردارند. آنها، هیچگاه به طور صریح با حقوق برابر مخالفت نمی کنند، اما با این توجیه که اکنون وقت آن نیست، در عمل به مخالفت با حقوق برابر مشغول هستند. توجیه رایجی که توسط این گروه به کار می رود این است: «مخالفت با این قوانین تبعیض آمیز و تلاش برای جمع آوری امضا باعث تضعیف ایران بزرگ می شود، از این رو باید نشست تا وقت آن بیاید».

البته، در این آشفته بازار عده ای هستند که نوعی دیگر می اندیشند. آن ها اعتقاد دارند: تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان همان اندازه برای اعتلای ایران تاثیر دارد، که پا فشاری بر نام خلیج فارس. آنها از خود می پرسند: چگونه می توان ایرانی آباد، سربلند و آرمانی داشت؛ زمانی که زنان این دیار از حقوقی مانند شهادت، ارث برابر، دیه برابر، طلاق، ازدواج آزادانه، ولایت بر فرزندان و بسیاری دیگر محروم هستند؟

اگر کسانی که ایران را می ستایند و دل در گرو پیشرفت آن داده اند، لحظه ایی با خود بیاندیشند و به یاد بیانیه حقوق بشر کوروش بزرگ بیافتند، به راحتی خواهند دریافت که کمپین یک ملیون امضاء برای حقوق برابر، برگ زرینی است در راستای اهداف حقوق بشری کوروش. آنها یقیناً در سال های آینده از آن به نیکی یاد خواهند کرد.