تهران- خبرگزاری کار ایران: تهدید و فرصت نامی است که بسیاری از فعالان زن در ایران برای سال ۸۷ انتخاب کردهاند. اگر چه در این سال از یک سو شاهد افزایش مشکلات حقوقی برای زنان بودیم اما از سوی دیگر این فعالان اجتماعی در ایران توانستند به موفقیتهای چشمگیری نیز دست یابند؛ موفقیتهایی که شاید زمینهساز بروز تحولات بزرگتر در حوزه زنان و حقوق اجتماعی آنان در سالهای آینده باشد. خبرنگار “ایلنا” در روزهای پایانی سال ۸۷ و به بهانه روز جهانی زن گفت و گویی را با نسرین ستوده از فعالان حوزه زنان انجام داده است که در زیر میخوانید؛
خلاصه گفتوگو: برابری دیه زن و مرد هنگام تصادفات رانندگی، سهم الارث زنان از اموال منقول و غیر منقول همسران و اصلاح قانون حمایت خانواده از جمله دستاوردهای حقوق زنان در سال جاری بود.
سال ۸۷ را برای فعالان حقوق زنان چگونه ارزیابی میکنید؟
می توان ادعا کرد که سال ۸۷ سال بحرانی برای فعالان حقوق زنان بوده زیرا که آنها با احکام غیر منتظره زیادی مواجه شدند اما از دیگر سو حرکت جنبش زنان در جهت هر چه شفافتر شدن خواستههایشان و انتخاب روشهای مصالمت آمیز و همبستگی بین زنان همچنان روند صعودی خود را طی کرد و این جای شگفتی دارد که جنبشی که در تنگنا قرار گرفته، توانست در انتخاب روشها و ساز و کارهای خود همچنان مسیر خود را بیابد و بدون کوچکترین تردیدی آن را طی کند.
جنبش زنان در سال ۸۷ به چه موفقیتهایی دست یافت؟
جنبش زنان با وجود اینکه با بحرانی به نام قانون حمایت خانواده که به نام قانون ضد زن شهرت یافته بود مواجه شد توانست برخی از مواد آن را که به زیان زنان بود، تغییر دهد.
آیا به غیر از این مورد، جنبش زنان موفقیت دیگری نیز به دست آورد؟
بله، به دنبال طرح خواستههای جنبش زنان دو لایحه در مجلس مطرح شد که یکی از از این قوانین به تصویب رسیده است و دیگری نیز در مراحل انتهایی تصویب خود است.
این قوانین چه بودهاند؟
اولی برابری دیه زن و مرد در هنگام تصادفات رانندگی است که شرکت بیمهگذار را مقرر میکند دیه زن و مرد را مساوی پرداخت کنند و دیگری مربوط به سهم الارث زنان است که از اموال منقول و غیر منقول همسران خود ارث ببرند.
گویا جنبش زنان موفق به دریافت جوایزی نیز در این سال شده است؟
در سال ۸۷ جنبش زنان موفق به دریافت دو جایزه شده است که افتخار دریافت یکی از آنها را اینجانب داشتم. این جایزه از طرف کمیته حقوق بشر ایتالیا به من تعلق گرفت و جایزه دیگر که بسیار حائز اهمیت است از طرف بنیاد سیمون دوبوار به یکی از نهادهای مدنی جنبش زنان تعلق گرفت. بنیاد سیمون دوبوار این جایزه را به علت اینکه این جنبش در اعتراضات خود شیوه مسالمت آمیزی را در پیش گرفته است به این جنبش اعطا کرد.
وضعیت حقوقی فعالان اجتماعی زنان در سال ۸۷ به چه صورت بوده است؟
در سال ۸۷ تعداد زیادی از فعالان حقوق زنان به جرمهای مختلف روانه زندان شدند، گروهی از آنها بعد از حبسهای کوتاه مدت آزاد شدند و گروهی دیگر همچنان در زندان به سر میبرند، متاسفانه سال نو را در شرایطی آغاز خواهیم کرد که حداقل دو تن از فعالان حقوق زنان در حال تحمل حبسهای طولانی مدت خود هستند.
خواسته شما از مقامات دولتی چیست؟
ما امیدوار هستیم که قوه قضائیه در مورد پروندههای مذکور درایت به خرج دهد و با فراهم کردن شرایط آزادی این فعالان حقوق زنان هر چه زودتر به ابهامات به وجود آمده در رابطه با مسائل زنان در ایران خاتمه دهد.
گفتوگو از: مرضیه نوری
+ There are no comments
Add yours